schrijf wat ik denk!
niet altijd handig of verstandig. lucht wel op...mijn krabbels
zeggen wat je denkt, was voor mijn pa de hoogste graad van eerlijk zijn. het leven heeft mij geleerd dat dat niet altijd nodig is. stil zijn of nuance kan ook mooi zijn. en toch: soms wel lekker om te zeggen wat je denkt. het lucht op. op deze pagina schrijf ik wat ik denk. telt dat ook, pa?
als je blijft doen wat je deed, krijg je wat je kreeg…
de prik zou de uitweg zijn uit de crisis. een tweede was nodig om de bescherming te verbeteren. waar verwachten we dat de derde prik wel werkt. of de vierde? vijfde misschien? of toch niet?
Geen medische informatie. Een zegen voor werkgevers!
Dagelijks spreek ik werkgevers die hun beklag doen dat ze niets mogen weten over hun zieke medewerker. Ik snap de frustratie. Steevast krijgt de ondernemer van mij hetzelfde antwoord: wees blij. In Nederland hebben we afgesproken de beoordeling aan specialisten over...
eenzaam. pijn. verdriet.
pijn. verdriet. vooral de eenzaamheid herinner ik mij van de schooljaren atheneum 2 en 3 op het st. janslyceum in 's-hertogenbosch. ik, zoon van een trotse bouwvakker, in een klas vol kinderen die zich meer voelde. beter ook. meer kansen. en dat werd mij ingepeperd....
uitroeptekens? liever vraagtekens! [dl. 2]
Zo’n anderhalf jaar geleden schreef ik mijn laatste blog met dezelfde titel als deze bijdrage. Het was bedoeld als een soort afscheid van social media. Ik ben niet echt weg geweest. Had mijzelf destijds beloofd niet meer te posten en niet meer te reageren op ongenuanceerde meningen. Niet gelukt. Fail. Mijn voorliefde voor genuanceerde en -vooral- gefundeerde meningen heeft gewonnen. En daar is grote behoefte aan. Hoewel ik vrienden en kennissen uit mijn netwerk met een ongenuanceerde of ongefundeerde mening heb verborgen op mijn tijdlijn, viert polarisatie hoogtij. Waarom kom ik anderhalf jaar na mijn laatste blog op dit onderwerp terug? Omdat onze overheid in belangrijke mate verantwoordelijk is voor verdere polarisatie. Dat baart mij zorgen, daar word ik angstig van. Ik ben de periode van frustratie en woede voorbij. Angst en zorgen zijn daar voor in de plaats gekomen.
Interpretaties worden als feiten gepresenteerd. Als je vragen stelt over de interpretaties wordt je niet gehoord door de overheid. Op social media leidt dat tot clashes, waarbij er kennelijk kampen of partijen ontstaan. Complotdenkers jegens bewakers van overheidsmaatregelen. Slechts een enkeling houdt het bij vragen stellen of genuanceerde berichten. Het benauwd mij dat er geen ruimte meer is voor mensen die zelf ‘de waarheid’ trachten te onderzoeken. Het frustreert mij al dat ik zelf op zoek moet naar feiten en dat de overheid mij kennelijk niet van juiste informatie wil of kan voorzien.
it’s the end of the world as i know it (and i feel fine)
toegegeven, ik had er een bericht in -notabene- de telegraaf voor nodig om het mij weer te realiseren dat een crisis tegelijk ook een kans is. de telegraaf berichtte over een song uit 1987 van R.E.M., it's the end of the world as i know it (and i feel fine). kennelijk...
mijn socials