okt 11, 2021 | aktueel en opinie, Uncategorized
Dagelijks spreek ik werkgevers die hun beklag doen dat ze niets mogen weten over hun zieke medewerker. Ik snap de frustratie. Steevast krijgt de ondernemer van mij hetzelfde antwoord: wees blij.
In Nederland hebben we afgesproken de beoordeling aan specialisten over te laten. Aan de bedrijfsarts of aan de casemanager van de arbodienst. Alles wat je nodig hebt voor de begeleiding van je medewerker krijg je van de arbodienst op een presenteerblaadje. Mijn dringende advies: altijd – ik herhaal: altijd – het advies van de bedrijfsarts opvolgen. Neem van mij aan: dit voorkomt veel gehakketak. Zorgt voor een veel beter contact met je zieke medewerker. Je blijft namelijk uit de discussie en kunt je richten op wat je medewerker nog wel kan.
Waarom schrijf ik dit? Omdat het slechts een kwestie van tijd lijkt te zijn dat we dit systeem om zeep gaan helpen. Met een coronatoegangsbewijs op de werkvloer zet je de poort open naar medische informatie van je medewerker. Als 2G daadwerkelijk geïntroduceerd gaat worden, weten we precies welke medewerker gevaccineerd is en wie niet. Op korte termijn lijkt dat aantrekkelijk. Een ogenschijnlijk doeltreffend middel om een veilige werksituatie voor je medewerkers te creëren.
Als je eenmaal kennis hebt van de vaccinatiestatus van je medewerkers, dien je er ook naar te handelen. Als werkgever heb je de plicht om het loon door te betalen. Ook als je hem of haar de toegang tot het werk ontzegt. Hoe ga je ermee om als een deel van je medewerkers niet gevaccineerd blijkt? Of wat doe je als een meerderheid geen prik heeft gehad. Hoe zorg je voor een veilige werkomgeving als je rekening moet houden met de medische status van je medewerkers? Dat is geen eenvoudige puzzel. Wat doe je met die ene medewerker, waar je al vijftien jaar meer dan prettig mee samenwerkt, die niet gevaccineerd is? Ga je vragen of het een weigeraar is? Of ze misschien een medische status heeft, waardoor ze de prik niet kan nemen. Wil je die kant op gaan? Ga je dan in alle medische dossiers op de stoel van de bedrijfsarts zitten? Geef je die luxe positie op dat je niets hoeft te vinden van een verzuim of wil je vertrouwen?
Ik ben professioneel geen voorstander van een coronatoegangsbewijs op de werkvloer. Integendeel.
Persoonlijk ben ik een groot tegenstander. Gelijkheid is mijn drijfveer in alles wat ik doe. Als zoon van een bouwvakker uit een arbeiderswijk had ik het op school in een klas met kinderen uit de ‘goede buurt’ niet makkelijk. Zo’n veertig jaar geleden besloot ik altijd voor gelijkheid te gaan. Ongeacht. No matter what. Wel of geen vaccinatie is voor mij geen issue. Van mijn medewerkers wil ik niet weten of ze geprikt zijn. Sinds onze verhuizing hebben we ruime werkplekken, verdeeld over verschillende kamers en gebouwen. Ik vertrouw erop dat ze thuis blijven als ze klachten hebben. Ik raad jou ook aan de medische status van je medewerkers gewoon aan de bedrijfsarts te laten. Vertrouw op het gezonde verstand van je medewerkers. Dat verdienen ze. En dat betaalt zich terug.
mrt 11, 2021 | aktueel en opinie
pijn. verdriet. vooral de eenzaamheid herinner ik mij van de schooljaren atheneum 2 en 3 op het st. janslyceum in ‘s-hertogenbosch. ik, zoon van een trotse bouwvakker, in een klas vol kinderen die zich meer voelde. beter ook. meer kansen. en dat werd mij ingepeperd. vernederd. ik ging mij afzetten. de strijd aan. spijkerbroek en leren jas versus collegesjaals en schoenen met flosjes. rijtjeswoning in den bosch versus grote villa’s in vught. arbeiderszoon versus kinderen van (excusez le mot) notabelen.
mijn klasgenoten ‘waren van de vvd’. eentje heeft het zelfs tot burgermeester voor die partij geschopt. dus ik niet. Ik liep -en daar schaam ik mij voor- met een jute schooltas met daarop gekalkt ‘centrumpartij’. een partij die helemaal niet zo ‘centrum’ was.
een strijd die schier onmogelijk voelde. een strijd die mij sloopte en ik niet lang volhield. met de belofte dat ik zelf besloot van school te gaan, mocht ik het schooljaar afmaken. na de derde klas, ging ik naar een detailhandelsopleiding. heerlijk. gewaardeerd worden om wie je bent, wat je doet. mooie jaren. opeens was ik een voorbeeldleerling. zo kan het ook.
die periode heeft mij gevormd. strijd heeft plaats gemaakt voor drijfveren. met alles wat ik in mij heb wil ik gelijkheid bevorderen. voor alles en iedereen. dat drijft mij ten diepste.
waarom vertel ik je dit? heb het nooit eerder verteld. omdat die door mij zo geliefde gelijkheid geweld wordt aangedaan. alles waar ik voor sta zakt onder mijn voeten weg. de wereld verandert. mijn wereld verandert. en ‘we’ vinden het kennelijk wel goed. de eenzaamheid, de woede, de pijn van toen is weer terug.
ik wil niet in een land wonen waar ongelijkheid geïnstitutionaliseerd wordt. ik wil geen samenleving met verschillende rechten voor gelijke mensen. ik ga niet bewijzen dat ik gelijk ben aan mensen die wel een prikje hebben genomen. ik ben gezond. het bewijs is mijn gezonde lichaam én het niet hebben van klachten. ik ga geen coronapaspoort gebruiken om te bewijzen dat ik gezond ben. ik vertik het. ik voel de drive weer tot een strijd worden. ik voel de energie de verkeerde kant op stromen.
ik voel mij gedwongen opnieuw een keus te maken die niet de mijne is. om tegen het ongelijkheid bevorderende coronapaspoort te stemmen, moet ik mijn stem geven aan een partij die in alle andere standpunten gelijkheid en diversiteit tegenwerkt. opnieuw die pijn van toen. veertig jaar geleden, als puber, ben ik weggelopen voor de realiteit. dat kan vandaag niet meer. alle partijen, behalve de partijen die voor ongelijkheid staan, hebben gestemd voor een coronapaspoort; voor ongelijkheid.
volgende week ga ik met mijn vriendin en dochter een weekeindje met een camper weg. nu het nog kan. mijn dochter, nu atheneum 3 net als ik destijds, is mijn spiegel; houdt mij bij de les. papa mag niet voor ongelijkheid stemmen! dat wil ik ook niet, schat. ik moet. iemand moet de coronagekte tegenhouden.
hoe ontsnap aan dit gekkenhuis? hoe? wie staat er op voor gelijkheid?
aug 10, 2020 | aktueel en opinie
zo’n anderhalf jaar geleden schreef ik mijn laatste blog met dezelfde titel als deze bijdrage. het was bedoeld als een soort afscheid van social media. ik ben niet echt weg geweest. had mijzelf destijds beloofd niet meer te posten en niet meer te reageren op ongenuanceerde meningen. niet gelukt. fail. Mijn voorliefde voor genuanceerde en -vooral- gefundeerde meningen heeft gewonnen. en daar is grote behoefte aan. hoewel ik vrienden en kennissen uit mijn netwerk met een ongenuanceerde of ongefundeerde mening heb verborgen op mijn tijdlijn, viert polarisatie hoogtij. waarom kom ik anderhalf jaar na mijn laatste blog op dit onderwerp terug? omdat onze overheid in belangrijke mate verantwoordelijk is voor verdere polarisatie. dat baart mij zorgen, daar word ik angstig van. ik ben de periode van frustratie en woede voorbij. angst en zorgen zijn daar voor in de plaats gekomen.
interpretaties worden als feiten gepresenteerd. als je vragen stelt over de interpretaties wordt je niet gehoord door de overheid. op social media leidt dat tot clashes, waarbij er kennelijk kampen of partijen ontstaan. complotdenkers jegens bewakers van overheidsmaatregelen. slechts een enkeling houdt het bij vragen stellen of genuanceerde berichten. het benauwd mij dat er geen ruimte meer is voor mensen die zelf ‘de waarheid’ trachten te onderzoeken. het frustreert mij al dat ik zelf op zoek moet naar feiten en dat de overheid mij kennelijk niet van juiste informatie wil of kan voorzien.
waar heb ik het over:
- rivm, overheid en media presenteren het oplopende aantal ‘besmettingen’ als alarmerend. zou het niet kunnen dat het hoge aantal absolute besmettingen is veroorzaakt door de oproep om meer te testen? waarom zouden er alarmbellen afgaan als de positieve tests onder de 2% blijven? laat dat even op je inwerken: alleen mensen met klachten laten zich testen en van die groep testers blijkt (slechts) 2% positief… het aantal ziekenhuisopnamen en overlijdens zit al zo’n drie maanden nagenoeg op de nullijn. hoezo alarmerend? leg het mij alsjeblieft uit?
- het aantal positieve tests zegt niets over de voor artsen zichtbare gevolgen of over het eventueel ziekteverloop. zelfs diederik gommers, ic-specialist en lid van het outbreak management team bevestigd dat de zgn. pcr-tests verkeerd geïnterpreteerd worden. en toch blijft onze overheid de pcr-test als grondslag houden voor alle maatregelen. sterker nog, de positieve pcr-test zijn volledig in plaats gekomen van het aantal overlijdens en ziekenhuisopnames. serieus? als de ziekenhuisopnames en overlijdens niet meer te meten zijn, gaan we een test die niets zegt over ziekteverloop ‘opwaarderen’ om het beleid voort te zetten? ik snap het niet. wie kan het mij uitleggen? ik wil graag leren.
- hoe kunnen we als overheid vasthouden aan ‘anderhalve meter’ terwijl dit alleen teruggevonden wordt in wetenschappelijke onderzoeken van de vorige eeuw? hoe kunnen we besmetting via aerosolen (de zgn. kleine druppeltjes) volledig negeren? waarom moet ik straks mijn dochter weer naar school sturen, terwijl ik niet weet of er in dat gebouw voldoende geventileerd kan worden. mogelijk kunnen de aerosolen onbelemmerd hun gang gaan?
- waarom roepen we vanaf het begin van de crisis dat mondkapjes geen functie hebben in de bestrijding? zou dat iets te maken kunnen hebben met het feit dat we geen of onvoldoende voorraad mondkapjes in nederland hebben (gehad)? ik heb nog een beeld voor mij van hugo de jonge die -gekleed in een winterjas met das- lacherig doet over mondkapjes. hoe kan het dan dat minister president rutte op een latere persconferentie niet-medische mondkapjes verplicht stelt als je in ov reist? ik snap het niet. mondkapjes werken niet, maar toch worden we geacht niet-medische mondkapjes te dragen in het ov. het wordt nog meer onnavolgbaar als burgemeesters de bevoegdheid krijgen om lokaal te experimenteren met mondkapjes. wat zie ik over het hoofd?
- heb jij het rivm horen uitleggen dat ze de onderbouwing van het zgn. reproductiegetal in juni hebben gewijzigd? nee? Ik ook niet. de factor was onder de 1 (dus veilig) gebracht. op dat moment waren het aantal ziekenhuisopnames nog leidend voor vaststelling van het reproductiegetal. toen er haast geen ziekenhuisopnames meer waren, is het aantal positieve test leidend geworden voor berekening van het reproductiegetal. echt? dank je de koekoek. en niemand van de rivm of overheid neemt de moeite om mij dit te vertellen? kom op, ik verwacht dat je mij serieus neemt, dan beloof ik dat jullie ook te doen. de overheid heeft een coronadashboard laten ontwikkelen. alle metingen op dat dashboard blijven onder de door de overheid vastgestelde signaalwaarde. dus veilig. enkel het reproductiegetal is -sinds de aanpassing van de rekenwijze- boven de signaalwaarde gekomen. wat zegt dit nieuwe reproductiegetal nu eigenlijk? het zegt dat het aantal positieve tests in absolutie zin oploopt. het zegt niets (zie hierboven bij positieve tests) over het ziekteverloop.
- hoe kan onze minister van volksgezondheid op eigen houtje een quarantaineplicht willen invoeren? even terug wat dat inhoudt: als ik positief test (nogmaals, dat zegt dus niets over het ziekteverloop of besmettelijkheid), moet mijn buurman verplicht in quarantaine. noch ik, noch mijn buurman hebben klachten. het staat niet vast of wij besmettelijk zijn, toch moeten we verplicht in quarantaine. op de vraag of de thuisquarantaine van mijn buurman opgeheven zou kunnen worden als hij negatief zou testen, was het veelzeggende antwoord ‘dat is mij niet bekend’. hoe kan het dat onze minister de quarantaineplicht heeft willen invoeren, zonder bij de experts van zijn outbreak management team te rade te gaan. pas na aandringen van de tweede kamer legt hij zijn oor te luister bij het omt. hoe kan onze minister -zonder adequate opleiding op dit gebied- zelfstandig zijn gang gaan? en deze minister zouden wij het vertrouwen moeten geven met de spoedwet in zijn hand om het land te gaan besturen? ik ben nog niet overtuigd? overtuig mij van het nut! graag.
ik heb vragen. veel vragen. ik maak mij zorgen. ik ben bang. wat wil onze overheid bereiken? waarom niet transparant? waarom polarisatie in de hand werken? hoe kan het dat in alle landen er eenzelfde beleid gaande is, terwijl een steeds groter wordende groep wetenschappers vragen stelt en kritisch is? waar gaat dit naar toe?
Supermarktsluiting
Ik weet het niet meer. Ik zie een supermarktondernemer die zijn best doet om een veilige omgeving voor zijn klanten te creëren. Kennelijk zijn de gangpaden van zijn winkel niet breed genoeg. Hij weet niet wat te doen. Vraagt RIVM om advies en krijgt dat niet. Hij krijgt wel een boete en uiteindelijk stonden er twintig politieagenten en BOA’s op de stoep om zijn winkel te sluiten. Hoe zo dan? Vervolgens dient hij een plan in om zijn winkel niet meer voor publiek te openen, maar als afhaalpunt te laten functioneren. Eén voor één kunnen zijn klanten dan de bestelde boodschappen ophalen. Zelfs dat is niet voldoende voor de coronapolitie, want zijn plan is nog niet beoordeeld. Hoezo, moet een instantie een plan beoordelen op coronaveiligheid? In welke wet heeft dat gestaan? Ik snap er niets meer van.
Hoezo polarisatie door de overheid?
Het zal je vast niet onbekend in de oren klinken: winnen doe je samen én verliezen doe je ook samen. Voetbalcoaches, trainers, en ook managers en andere leidinggevende figuren uit het bedrijfsleven kunnen je daar alles over vertellen. Pak nooit de credits van een overwinning voor jezelf. Misschien nog wel belangrijker: als het tegenzit ga je samen met je team door de moeilijke tijd heen. Doe je dat niet, hebje grote kans dat het team tegen je keert. En dan sta je er alleen voor. Toen onze minister president versoepeling van de corona maatregelen aankondigde, verbaasde het mij niet dat hij ons -de burgers- bedankte voor het naleven van de maatregelen. Die ‘overwinning’ gunde hij ons. Zoals het een goed leider betaamt, hoor ik er dan bij te zeggen.Groot was mijn verbazing toen ik Rutte tijdens de laatste persconferentie wel nadrukkelijk naar een zondebok zag wijzen. Verliezen doen we kennelijk niet samen. Het was de jeugd, onze jongeren en studenten aan wie het oplopen van het aantal besmettingen te wijten was.
De schaamte voorbij
Vroeger is mij op school geleerd dat onze Tweede Kamer de hoogste graad is van democratie. Daar zitten de vertegenwoordigers die namens ons betrokken zijn bij beleid maken en controleren of de regering haar werk goed doet. Gisteren en eergisteren heb ik de debatten gevolgd. Ik heb nagenoeg geen enkele partij gehoord over bovenstaande. Waarom niet? Als er nog iets van vertrouwen over zou zijn gebleven in de democratie, werd die later op de avond in één klap weggevaagd. Over een ingediende motie zou hoofdelijk gestemd moeten worden. De coalitie was in minderheid aanwezig ten opzichte van de oppositie. Waarom? Niet belangrijk genoeg? Op het moment dat de stemmen uitgebracht moesten worden, liepen de vertegenwoordigers van de coalitie op een draf het pand van de tweede kamer uit. De overgebleven leden waarom met te weinig leden om te mogen stemmen, waardoor de stemming uitgesteld moest worden. De coalitie zal er voor zorgen dat ze de volgende keer met voldoende vertegenwoordigd zijn. Serieus? Is dat hoe je je functie van volksvertegenwoordiger vervult? En ben je daar trots op dan? Hoe leg je dat later aan je kleinkinderen uit? ‘Opa is toen hard het gebouw uitgerend, waardoor wij hebben voorkomen dat de verpleegkundige een fatsoenlijk salaris zouden krijgen’. Echt?
Ik probeer genuanceerd te blijven. Het lukt mij vast niet. Zeker niet altijd. Een ding weet ik wel zeker: als ik volksvertegenwoordiger zou zijn en met de staart tussen mijn benen de Kamer zou zijn uitgerend, zou ik thuis huilend in slaap vallen. Eenmaal wakker, zou ik achter mijn bureau gaan zitten en mijn ontslagbrief schrijven. In die brief zou ik mijn collega en het Kabinet vragen hetzelfde te doen. Ik zou spijt betuigen dat ik onze democratie te schande heb gemaakt.Ik zou mij schamen dat ik meegewerkt heb aan polarisatie. Ik zou -achteraf gezien- overal verkondigen wel het licht te hebben gezien. Ik zou met alle ‘complotdenkers’, dwarse denkers, zelfstandige denker en kritische vragenstellers de onderste steen boven proberen te krijgen. Ik zou niet rusten voordat ik antwoorden op alle vragen zou hebben. Was het maar zo’n feest. If only…
Ik wind mij op. Ben angstig. Maak mij zorgen.
Oh ja, die vraagtekens moet je eens tegenover elkaar zetten. Wat zie je dan? Juist een mooi hart. Laten we vragen blijven stellen.
mrt 15, 2020 | aktueel en opinie
toegegeven, ik had er een bericht in -notabene- de telegraaf voor nodig om het mij weer te realiseren dat een crisis tegelijk ook een kans is. de telegraaf berichtte over een song uit 1987 van R.E.M., it’s the end of the world as i know it (and i feel fine). kennelijk was ik destijds met andere dingen bezig. het lied is mij volledig ontgaan, geen indruk gemaakt. leve spotify!
met de omstandigheden van vandaag zet alleen al de titel je toch aan het denken. einde van de wereld, zover zal het niet komen. hoop ik. als je het wil zien, zie je midden in de exponentionele groei van het coronovirus, ook mooie dingen ontstaan. nee, ik kijk niet weg van het aantal besmettingen en de overlijdens. ik probeer ook het mooie te zien.
ik zie:
- mensen elkaar stimuleren om thuis te brengen om zo samen een einde aan besmettingen te maken;
- massaal gehoor gegeven worden aan een oproep van het ETZ. zorgprofessionals staan in de rij om hun steentje bij te dragen. om elkaar te helpen. belangeloos;
- restaurants tegen kostprijs afhaalmaaltijden voor ouderen aanbieden;
- de buurman zijn buurvrouw helpen om boodschappen mee te nemen, zodat zij -kwetsbare groep- niet naar de supermarkt hoeft te gaan; vrienden en onbekenden elkaar hulp bieden;
- een spontaan initiatief om ouderen net dat beetje aandacht te geven door een kaart of brief per post te sturen.
we weten allemaal dat corona in china ontstaan is. misschien minder bekend dat het chinese teken voor crisis uit twee ‘letters’ of tekens bestaat. een teken met gevaar als betekenis en een teken dat staat voor kans. dat gevaar zag ik wel. de kans die deze crisis ons gaat bieden, zag ik -tot het bericht in de telegraaf mij wakker maakte- nog niet. tot vandaag.
ik sluit mijn ogen niet voor het gevaar van doodzieke mensen in ziekenhuizen. ik ben blij met de kans dat we aan alle verpleegkundigen en artsen alsnog onze waardering kunnen laten zien. ik ben blij dat we straks de kans krijgen om dankbaarheid te tonen door een echt substantiële verbetering van de cao mogelijk te maken.
ik sluit mijn ogen niet voor de klappen die de economie nu al krijgt en nog gaat krijgen. ik ben blij met de kansen die we gaan krijgen om nieuwe initiatieven te bouwen. niet gestoeld op ongebreidelde groei en uitputting van de aarde, maar op reële waardetoevoeging voor iedereen.
ik sluit mijn ogen niet voor het gevaar dat we straks niet meer in staat blijken om onze huur of hypotheek te betalen. ik ben blij dat banken en verhuurders de kans krijgen om hun menselijke gezicht te laten zien en hun maatschappelijke rol kunnen oppakken.
stiekem hoop ik dat we leren van deze crisis. dat het niet altijd meer, meer, meer hoeft te zijn. dat we al die mooie dingen ook voortzetten als ‘we corona hebben verslagen’. heb je de beelden gezien van italie, waar buren elkaar toezingen en elkaar moed inzingen. hartverwarmend. net als alle andere mooie initiatieven die ik voorbij zag komen. it’s the end of the world as i know it. and i feel fine.
nov 16, 2014 | aktueel en opinie
degene die mij kennen weten dat ik tot 2008 een assurantiekantoor heb gehad. moe van de negativiteit in de branche en het appelleren aan angst, heb ik het kantoor in 2008 verkocht. ik zag dat het anders kon. ik wil uitgaan van kracht; van datgene wat je leuk vind om te doen. mijn opleiding tot lifeplanner in 2009 heeft dat gevoel gesterkt. kan ook niet anders als je wordt bijgestaan door beroepsoptimist ivo valkenburg. zoveel enthousiasme, vrolijkheidheid en liefde laat niemand onberoerd.
ik wist het zeker: mijn missie is om anderen te helpen om te kiezen voor kracht en liefde. de wereld wordt er vanzelf een beetje mooier van. laten we angst (en erger: haat) achter ons laten. ik ben andere ondernemers gaan helpen met het bouwen van krachtige ondernemingen. ondernemingen die uitgaan van eigen kracht. ondernemingen waarbij ondernemers dagelijks met een glimlach wakker worden omdat ze daadwerkelijk waarde toevoegen aan het leven van hun klanten. om met de woorden van rob de geus te spreken: “daar word ik nou blij van”.
ik kies met volle overtuiging voor (eigen) kracht en liefde. in alle situaties op elk moment. eerlijk gezegd is dat niet altijd even eenvoudig, maar ben voldoende gemotiveerd om mijzelf te herstellen als het even niet vanzelf gaat. en als het mij niet lukt, heb ik gelukkig een lieve vriendin en dochter die mij motiveren.
Waarom deze inleiding?
behoorlijke lange inleiding om het belang van kracht in mijn leven te duiden, nietwaar? waarom neem ik dan toch de moeite om je mee te nemen in mijn motivatie om te doen wat ik doe? als je positief in het leven staat, valt het des te harder op hoeveel energie mensen verspillen aan zaken die niet bijdragen aan een mooier leven. ik ben kieskeurig geworden. ik laat negatieve invloeden van anderen niet toe. als ik negativiteit om mij heen voel, doe ik er wat of ben ik weg. het leven is te mooi en te kostbaar om te verdoen aan negativiteit.
ik ben (ook) een frequent gebruiker van social media. ben regelmatig te vinden op twitter, linked in, facebook en (in mindere mate) google+. ik lees geen kranten meer, kijk nog maar mondjesmaat naar nieuws op tv, dat neem ik tot mij via (vooral) facebook. en daar wringt de schoen. het lijkt alsof iedereen de hele dag elkaar de maat wil nemen. alsof we allemaal een mening over alles en iedereen moeten hebben. die mening is niet zelden negatief. het is opvallend hoe ieder bericht opgepakt wordt om te polariseren. hullie tegen zullie. altijd de schuld bij ‘de ander’ zoeken. pfff, dat kost kracht om daar mee om te gaan. het liefst wil ik op iedere stellingname reageren, dialoog voeren. dat blijkt niet mogelijk. een genuanceerd bericht lokt een scheldpartij uit. ik zie zelf bedreigingen voorbij komen, doodsverwensingen omdat de een anders denkt dan de ander. dat raakt mij. dat maakt mij triest. dat raakt mij in mijn mens zijn. natuurlijk is het laten raken ook een keuze. ik kan ook besluiten mij daar niet door te laten raken, maar dat wil ik niet. ik wil even geen onderdeel meer zijn van facebook. wil niet bij een platform horen waar haat en bedreiging gemeengoed is. daar wil ik mijn tijd en energie niet aan geven. ik stop ermee. ik kom even een poos niet meer op facebook. tijdelijk, in de hoop dat social media weer social zal zijn. als het bevalt, blijf ik permanent weg.
ik zal op deze site regelmatig berichten schrijven, die ik deel op twitter en linked in. natuurlijk blijf ik per mail en telefoon bereikbaar. het liefst loop ik je ‘in real life’ tegen het lijf en gaan we samen een mooi gesprek aan. over kracht en liefde en wat je daar voor mooie dingen mee kunt bereiken.
lambert becks is bouwer en ontwikkelaar van krachtige ondernemingen
een idee, kans of uitdaging bouw ik uit tot een krachtige onderneming. ik help mijn opdrachtgevers met het scherp krijgen van hun visie, daarna zoeken we samen naar een passend business model. de blauwdruk van de tekentafel ontwikkel ik tot een onderneming met een krachtige profilering. klanten worden ambassadeurs.
zolang ik mij kan herinneren bouw ik aan ondernemingen. als jongetje hielp ik mijn pa met het vormgeven van zijn supermarkten. zodra ik toegelaten werd op een ondernemersopleiding ben ik gestopt met het atheneum. na de opleiding heb ik kort rondgekeken bij een verzekeraar en besloot al snel een eigen financieel advieskantoor te starten. in die jaren merkte ik dat veel relaties niet durfde te kiezen voor hun dromen, voor hun passie. vaak uit angst om zekerheid te verliezen.
na de verkoop van mijn onderneming in 2008 heb ik mij verdiept in het realiseren van dromen en doelen, voorbij angst en overtuigingen. sinds die tijd bouw ik met opdrachtgevers aan krachtige ondernemingen. ik heb een methodiek ontwikkelt die er voor zorgt dat je je visie scherp krijgt, vertaalt naar je business model en omzet in eenvoudig uit te voeren en te bewaken strategie. de methodiek zorgt voor meetbaar betere resultaten van je onderneming.
okt 24, 2014 | aktueel en opinie, visie
ik ben op mijn best als ik op verschillende borden aan het schaken ben. veel projecten tegelijk, liefst met strakke deadlines. ik ben gewend om tegelijkertijd meerdere opdrachten of projecten op te pakken, zonder dat ik een project of opdrachtgever daarmee te kort doe. toch kies ik er even voor om mij te focussen op één project.
bedrijfsverzekering collectief verdient mijn onverdeelde aandacht.
afgelopen zomer kreeg ik het idee voor bedrijfsverzekering collectief. ik wil de rol van de tussenpersoon wijzigen in de verzekeringswereld. een aantal van zijn werkzaamheden vervang ik door een slim online platform en daar waar de ondernemer hulp nodig heeft zet ik specialisten in om de ondernemer bij te staan. door op deze manier te werken ben ik er in geslaagd om verzekeringsproducten provisieloos aan te bieden. eindelijk afscheid van dat vermaledijde provisiesysteem. daar snak ik al naar sinds de verkoop van mijn assurantiekantoor in 2008.
het idee voor bedrijfsverzekering collectief is goed ontvangen. investeerders hebben mijn financieringsbehoefte via crowdfunding binnen 2,5 uur ingevuld, de vakpers heeft er over geschreven en collega’s die hun positie in gevaar zien foeteren om het hardst. mooi, dat betekent dat ik ‘iets’ te pakken heb. dat gevoel heb ik ook: er staat iets te gebeuren. ik krijg spontaan hulp aangeboden, van verzekeraars, van serviceproviders, van systeemhuizen. de eerste resultaten mogen er zijn. prospects die mij spontaan benaderen en klanten die ik tussen de 25 en 30% kan laten besparen op hun verzekeringspremie. recent zelfs een uitschieter van 38%! hartverwarmend, motiverend en inspirerend.
voor deze kans om de branche een duurzame verandering te laten doormaken wil ik vol gaan. focus op bedrijfsverzekering collectief. met veel plezier. je gaat nog veel van ons horen.
lambert becks is bouwer en ontwikkelaar van krachtige ondernemingen
een idee, kans of uitdaging bouw ik uit tot een krachtige onderneming. ik help mijn opdrachtgevers met het scherp krijgen van hun visie, daarna zoeken we samen naar een passend business model. de blauwdruk van de tekentafel ontwikkel ik tot een onderneming met een krachtige profilering. klanten worden ambassadeurs.
zolang ik mij kan herinneren bouw ik aan ondernemingen. als jongetje hielp ik mijn pa met het vormgeven van zijn supermarkten. zodra ik toegelaten werd op een ondernemersopleiding ben ik gestopt met het atheneum. na de opleiding heb ik kort rondgekeken bij een verzekeraar en besloot al snel een eigen financieel advieskantoor te starten. in die jaren merkte ik dat veel relaties niet durfde te kiezen voor hun dromen, voor hun passie. vaak uit angst om zekerheid te verliezen.
na de verkoop van mijn onderneming in 2008 heb ik mij verdiept in het realiseren van dromen en doelen, voorbij angst en overtuigingen. sinds die tijd bouw ik met opdrachtgevers aan krachtige ondernemingen. ik heb een methodiek ontwikkelt die er voor zorgt dat je je visie scherp krijgt, vertaalt naar je business model en omzet in eenvoudig uit te voeren en te bewaken strategie. de methodiek zorgt voor meetbaar betere resultaten van je onderneming.
dec 6, 2013 | aktueel en opinie
gelijkheid. raar thema, eigenlijk. waarom zouden we het daar over moeten hebben? alsof er een reden zou zijn voor ongelijkheid.
als eigenaar, directeur of later als manager stoor(de) ik mij aan het feit dat ik kennelijk meer gedaan krijg bij mijn businesspartners dan mijn medewerkers. vaak hebben die medewerkers meer kennis, meer argumenten, doch worden minder serieus genomen, omdat ik ‘meer strepen op mijn mouw’ heb. dat ik meer gelijk geworden ben dan anderen, is kennelijk gevolg van de hiërarchische maatschappij die we met elkaar opgebouwd hebben.
hoewel het nieuws van het overlijden van nelson mandela niet onverwacht kwam, grijpt het mij aan. nelson mandela is gelijkheid. en meer dan dat. nelson mandela is gelijkheid en tegelijkertijd verzoening voor hen die het principe van gelijkheid (nog) niet onderschrijven. op facebook zag ik een post van jeffrey jouvenaar voorbij komen. jeffrey merkte op ‘groot vader is ons ontvallen, juist in een tijd dat we mandela’s nodig hebben’. en zo is het. we hebben behoefte aan mandela’s. aan mensen die ongelijkheid niet accepteren en op een vredige wijze voor een mooiere wereld willen strijden.
vandaag realiseerde ik mij weer waarom gelijkheid zo’n thema voor mij is. als teenager werd mij op het atheneum duidelijk te verstaan gegeven dat er voor de zoon van een bouwvakker geen ruimte was tussen kinderen van advocaten, artsen, directeuren ‘en andere notabelen’. ik ben mij al jaren bewust van het belang van gelijkheid voor mij. soms op het ridicule af. is het je opgevallen dat er op deze website (en op die van leefnu!) geen hoofdletters staan. enig idee waarom? juist: gelijkheid.
vandaag is er veel aandacht voor gelijkheid. dat zal de komende dagen tot de crematie of begrafenis van nelson mandela zeker zo zijn. en dan? hoe ziet zuid-afrika er uit als de wereldleiders na de uitvaart weer huiswaarts zijn? hoe blijft zuid-afrika achter? vandaag begreep ik dat de mensen in zuid-afrika zelfs een woord hebben voor deze zorg: wham. what happens after mandela?
rust zacht, madiba.
er zijn veel liedjes over mandela gemaakt. zo ongeveer in de periode dat ik het atheneum verliet voor een ondernemersopleiding was ik liefhebber van de simple minds. vorig jaar zomer kwam ik de band op rock werchter weer tegen. wow, wat een gaaf optreden gaven ze 30 jaar na dato nog. vorige week heb ik hun show in amsterdam gezien. weliswaar speelden ze daar het nummer ‘mandela day’ niet. simple minds waren wel present op het concert ter ere van de 70e verjaardag van mandela.
lambert becks helpt je om van je klanten trouwe fans en ambassadeurs te maken. hij ontwikkelt je bedrijf tot een krachtige onderneming. voorwaarde voor succes –wat dat ook voor jou betekent- is dat je keuzes maakt en het lef hebt om die keuzes consequent en consistent door te voeren in je business model. door keuzes te maken, creëer je een onderneming met een sterke profilering. klanten voelen zich aangetrokken tot je onderneming en identificeren zich met je product of dienstverlening.
door te kiezen creëer je kansen. lambert becks helpt je graag met het creëren van kansen.
okt 7, 2013 | aktueel en opinie
de presentatie van ‘rijker leven’, het boek dat jelle bartels en ik geschreven hebben was aanleiding voor het new financial magazine om 10 zinnige vragen aan mij voor te leggen. het new financial magazine is het platform voor de nieuwe financiele dienstverlening. ik ben graag op de uitnodiging ingegaan. het resultaat kun je hier lezen.
sep 10, 2013 | aktueel en opinie, leefnu!
na het artikel in Brabants Dagblad van 2 september, heeft de lokale omroep van de gemeente heusden lambert gevraagd voor een interview. het gesprek is live uitgezonden op radio en is in gesneden versie ’s avonds op tv getoond. hieronder delen we het graag met je.
sep 2, 2013 | aktueel en opinie
het brabants dagblad heeft op 2 september jl. aandacht besteed aan ‘rijker leven’, het boek van leefnu!. reporter rené van der lee van de regionale krant heeft lambert becks geïnterviewd en daarvan paginagroot verslag gedaan. helaas kunnen we het interview hier niet online plaatsen. onlinebeleid van het brabants dagblad inzake copyright en auteursrecht staan het plaatsen van een link naar het integrale artikel helaas niet toe. op verzoek kunnen we je wel een scan van het artikel toesturen. like dit bericht en we sturen je het artikel toe.
publicatie: 3 september 2013 in brabants dagblad
door: rene van der lee
fotograaf: patrick guitjens
