degene die mij kennen weten dat ik tot 2008 een assurantiekantoor heb gehad. moe van de negativiteit in de branche en het appelleren aan angst, heb ik het kantoor in 2008 verkocht. ik zag dat het anders kon. ik wil uitgaan van kracht; van datgene wat je leuk vind om te doen. mijn opleiding tot lifeplanner in 2009 heeft dat gevoel gesterkt. kan ook niet anders als je wordt bijgestaan door beroepsoptimist ivo valkenburg. zoveel enthousiasme, vrolijkheidheid en liefde laat niemand onberoerd.
ik wist het zeker: mijn missie is om anderen te helpen om te kiezen voor kracht en liefde. de wereld wordt er vanzelf een beetje mooier van. laten we angst (en erger: haat) achter ons laten. ik ben andere ondernemers gaan helpen met het bouwen van krachtige ondernemingen. ondernemingen die uitgaan van eigen kracht. ondernemingen waarbij ondernemers dagelijks met een glimlach wakker worden omdat ze daadwerkelijk waarde toevoegen aan het leven van hun klanten. om met de woorden van rob de geus te spreken: “daar word ik nou blij van”.
ik kies met volle overtuiging voor (eigen) kracht en liefde. in alle situaties op elk moment. eerlijk gezegd is dat niet altijd even eenvoudig, maar ben voldoende gemotiveerd om mijzelf te herstellen als het even niet vanzelf gaat. en als het mij niet lukt, heb ik gelukkig een lieve vriendin en dochter die mij motiveren.
Waarom deze inleiding?
behoorlijke lange inleiding om het belang van kracht in mijn leven te duiden, nietwaar? waarom neem ik dan toch de moeite om je mee te nemen in mijn motivatie om te doen wat ik doe? als je positief in het leven staat, valt het des te harder op hoeveel energie mensen verspillen aan zaken die niet bijdragen aan een mooier leven. ik ben kieskeurig geworden. ik laat negatieve invloeden van anderen niet toe. als ik negativiteit om mij heen voel, doe ik er wat of ben ik weg. het leven is te mooi en te kostbaar om te verdoen aan negativiteit.
ik ben (ook) een frequent gebruiker van social media. ben regelmatig te vinden op twitter, linked in, facebook en (in mindere mate) google+. ik lees geen kranten meer, kijk nog maar mondjesmaat naar nieuws op tv, dat neem ik tot mij via (vooral) facebook. en daar wringt de schoen. het lijkt alsof iedereen de hele dag elkaar de maat wil nemen. alsof we allemaal een mening over alles en iedereen moeten hebben. die mening is niet zelden negatief. het is opvallend hoe ieder bericht opgepakt wordt om te polariseren. hullie tegen zullie. altijd de schuld bij ‘de ander’ zoeken. pfff, dat kost kracht om daar mee om te gaan. het liefst wil ik op iedere stellingname reageren, dialoog voeren. dat blijkt niet mogelijk. een genuanceerd bericht lokt een scheldpartij uit. ik zie zelf bedreigingen voorbij komen, doodsverwensingen omdat de een anders denkt dan de ander. dat raakt mij. dat maakt mij triest. dat raakt mij in mijn mens zijn. natuurlijk is het laten raken ook een keuze. ik kan ook besluiten mij daar niet door te laten raken, maar dat wil ik niet. ik wil even geen onderdeel meer zijn van facebook. wil niet bij een platform horen waar haat en bedreiging gemeengoed is. daar wil ik mijn tijd en energie niet aan geven. ik stop ermee. ik kom even een poos niet meer op facebook. tijdelijk, in de hoop dat social media weer social zal zijn. als het bevalt, blijf ik permanent weg.
ik zal op deze site regelmatig berichten schrijven, die ik deel op twitter en linked in. natuurlijk blijf ik per mail en telefoon bereikbaar. het liefst loop ik je ‘in real life’ tegen het lijf en gaan we samen een mooi gesprek aan. over kracht en liefde en wat je daar voor mooie dingen mee kunt bereiken.
