zo’n anderhalf jaar geleden schreef ik mijn laatste blog met dezelfde titel als deze bijdrage. het was bedoeld als een soort afscheid van social media. ik ben niet echt weg geweest. had mijzelf destijds beloofd niet meer te posten en niet meer te reageren op ongenuanceerde meningen. niet gelukt. fail. Mijn voorliefde voor genuanceerde en -vooral- gefundeerde meningen heeft gewonnen. en daar is grote behoefte aan. hoewel ik vrienden en kennissen uit mijn netwerk met een ongenuanceerde of ongefundeerde mening heb verborgen op mijn tijdlijn, viert polarisatie hoogtij. waarom kom ik anderhalf jaar na mijn laatste blog op dit onderwerp terug? omdat onze overheid in belangrijke mate verantwoordelijk is voor verdere polarisatie. dat baart mij zorgen, daar word ik angstig van. ik ben de periode van frustratie en woede voorbij. angst en zorgen zijn daar voor in de plaats gekomen.
interpretaties worden als feiten gepresenteerd. als je vragen stelt over de interpretaties wordt je niet gehoord door de overheid. op social media leidt dat tot clashes, waarbij er kennelijk kampen of partijen ontstaan. complotdenkers jegens bewakers van overheidsmaatregelen. slechts een enkeling houdt het bij vragen stellen of genuanceerde berichten. het benauwd mij dat er geen ruimte meer is voor mensen die zelf ‘de waarheid’ trachten te onderzoeken. het frustreert mij al dat ik zelf op zoek moet naar feiten en dat de overheid mij kennelijk niet van juiste informatie wil of kan voorzien.
waar heb ik het over:
- rivm, overheid en media presenteren het oplopende aantal ‘besmettingen’ als alarmerend. zou het niet kunnen dat het hoge aantal absolute besmettingen is veroorzaakt door de oproep om meer te testen? waarom zouden er alarmbellen afgaan als de positieve tests onder de 2% blijven? laat dat even op je inwerken: alleen mensen met klachten laten zich testen en van die groep testers blijkt (slechts) 2% positief… het aantal ziekenhuisopnamen en overlijdens zit al zo’n drie maanden nagenoeg op de nullijn. hoezo alarmerend? leg het mij alsjeblieft uit?
- het aantal positieve tests zegt niets over de voor artsen zichtbare gevolgen of over het eventueel ziekteverloop. zelfs diederik gommers, ic-specialist en lid van het outbreak management team bevestigd dat de zgn. pcr-tests verkeerd geïnterpreteerd worden. en toch blijft onze overheid de pcr-test als grondslag houden voor alle maatregelen. sterker nog, de positieve pcr-test zijn volledig in plaats gekomen van het aantal overlijdens en ziekenhuisopnames. serieus? als de ziekenhuisopnames en overlijdens niet meer te meten zijn, gaan we een test die niets zegt over ziekteverloop ‘opwaarderen’ om het beleid voort te zetten? ik snap het niet. wie kan het mij uitleggen? ik wil graag leren.
- hoe kunnen we als overheid vasthouden aan ‘anderhalve meter’ terwijl dit alleen teruggevonden wordt in wetenschappelijke onderzoeken van de vorige eeuw? hoe kunnen we besmetting via aerosolen (de zgn. kleine druppeltjes) volledig negeren? waarom moet ik straks mijn dochter weer naar school sturen, terwijl ik niet weet of er in dat gebouw voldoende geventileerd kan worden. mogelijk kunnen de aerosolen onbelemmerd hun gang gaan?
- waarom roepen we vanaf het begin van de crisis dat mondkapjes geen functie hebben in de bestrijding? zou dat iets te maken kunnen hebben met het feit dat we geen of onvoldoende voorraad mondkapjes in nederland hebben (gehad)? ik heb nog een beeld voor mij van hugo de jonge die -gekleed in een winterjas met das- lacherig doet over mondkapjes. hoe kan het dan dat minister president rutte op een latere persconferentie niet-medische mondkapjes verplicht stelt als je in ov reist? ik snap het niet. mondkapjes werken niet, maar toch worden we geacht niet-medische mondkapjes te dragen in het ov. het wordt nog meer onnavolgbaar als burgemeesters de bevoegdheid krijgen om lokaal te experimenteren met mondkapjes. wat zie ik over het hoofd?
- heb jij het rivm horen uitleggen dat ze de onderbouwing van het zgn. reproductiegetal in juni hebben gewijzigd? nee? Ik ook niet. de factor was onder de 1 (dus veilig) gebracht. op dat moment waren het aantal ziekenhuisopnames nog leidend voor vaststelling van het reproductiegetal. toen er haast geen ziekenhuisopnames meer waren, is het aantal positieve test leidend geworden voor berekening van het reproductiegetal. echt? dank je de koekoek. en niemand van de rivm of overheid neemt de moeite om mij dit te vertellen? kom op, ik verwacht dat je mij serieus neemt, dan beloof ik dat jullie ook te doen. de overheid heeft een coronadashboard laten ontwikkelen. alle metingen op dat dashboard blijven onder de door de overheid vastgestelde signaalwaarde. dus veilig. enkel het reproductiegetal is -sinds de aanpassing van de rekenwijze- boven de signaalwaarde gekomen. wat zegt dit nieuwe reproductiegetal nu eigenlijk? het zegt dat het aantal positieve tests in absolutie zin oploopt. het zegt niets (zie hierboven bij positieve tests) over het ziekteverloop.
- hoe kan onze minister van volksgezondheid op eigen houtje een quarantaineplicht willen invoeren? even terug wat dat inhoudt: als ik positief test (nogmaals, dat zegt dus niets over het ziekteverloop of besmettelijkheid), moet mijn buurman verplicht in quarantaine. noch ik, noch mijn buurman hebben klachten. het staat niet vast of wij besmettelijk zijn, toch moeten we verplicht in quarantaine. op de vraag of de thuisquarantaine van mijn buurman opgeheven zou kunnen worden als hij negatief zou testen, was het veelzeggende antwoord ‘dat is mij niet bekend’. hoe kan het dat onze minister de quarantaineplicht heeft willen invoeren, zonder bij de experts van zijn outbreak management team te rade te gaan. pas na aandringen van de tweede kamer legt hij zijn oor te luister bij het omt. hoe kan onze minister -zonder adequate opleiding op dit gebied- zelfstandig zijn gang gaan? en deze minister zouden wij het vertrouwen moeten geven met de spoedwet in zijn hand om het land te gaan besturen? ik ben nog niet overtuigd? overtuig mij van het nut! graag.
ik heb vragen. veel vragen. ik maak mij zorgen. ik ben bang. wat wil onze overheid bereiken? waarom niet transparant? waarom polarisatie in de hand werken? hoe kan het dat in alle landen er eenzelfde beleid gaande is, terwijl een steeds groter wordende groep wetenschappers vragen stelt en kritisch is? waar gaat dit naar toe?
Supermarktsluiting
Ik weet het niet meer. Ik zie een supermarktondernemer die zijn best doet om een veilige omgeving voor zijn klanten te creëren. Kennelijk zijn de gangpaden van zijn winkel niet breed genoeg. Hij weet niet wat te doen. Vraagt RIVM om advies en krijgt dat niet. Hij krijgt wel een boete en uiteindelijk stonden er twintig politieagenten en BOA’s op de stoep om zijn winkel te sluiten. Hoe zo dan? Vervolgens dient hij een plan in om zijn winkel niet meer voor publiek te openen, maar als afhaalpunt te laten functioneren. Eén voor één kunnen zijn klanten dan de bestelde boodschappen ophalen. Zelfs dat is niet voldoende voor de coronapolitie, want zijn plan is nog niet beoordeeld. Hoezo, moet een instantie een plan beoordelen op coronaveiligheid? In welke wet heeft dat gestaan? Ik snap er niets meer van.
Hoezo polarisatie door de overheid?
Het zal je vast niet onbekend in de oren klinken: winnen doe je samen én verliezen doe je ook samen. Voetbalcoaches, trainers, en ook managers en andere leidinggevende figuren uit het bedrijfsleven kunnen je daar alles over vertellen. Pak nooit de credits van een overwinning voor jezelf. Misschien nog wel belangrijker: als het tegenzit ga je samen met je team door de moeilijke tijd heen. Doe je dat niet, hebje grote kans dat het team tegen je keert. En dan sta je er alleen voor. Toen onze minister president versoepeling van de corona maatregelen aankondigde, verbaasde het mij niet dat hij ons -de burgers- bedankte voor het naleven van de maatregelen. Die ‘overwinning’ gunde hij ons. Zoals het een goed leider betaamt, hoor ik er dan bij te zeggen.Groot was mijn verbazing toen ik Rutte tijdens de laatste persconferentie wel nadrukkelijk naar een zondebok zag wijzen. Verliezen doen we kennelijk niet samen. Het was de jeugd, onze jongeren en studenten aan wie het oplopen van het aantal besmettingen te wijten was.
De schaamte voorbij
Vroeger is mij op school geleerd dat onze Tweede Kamer de hoogste graad is van democratie. Daar zitten de vertegenwoordigers die namens ons betrokken zijn bij beleid maken en controleren of de regering haar werk goed doet. Gisteren en eergisteren heb ik de debatten gevolgd. Ik heb nagenoeg geen enkele partij gehoord over bovenstaande. Waarom niet? Als er nog iets van vertrouwen over zou zijn gebleven in de democratie, werd die later op de avond in één klap weggevaagd. Over een ingediende motie zou hoofdelijk gestemd moeten worden. De coalitie was in minderheid aanwezig ten opzichte van de oppositie. Waarom? Niet belangrijk genoeg? Op het moment dat de stemmen uitgebracht moesten worden, liepen de vertegenwoordigers van de coalitie op een draf het pand van de tweede kamer uit. De overgebleven leden waarom met te weinig leden om te mogen stemmen, waardoor de stemming uitgesteld moest worden. De coalitie zal er voor zorgen dat ze de volgende keer met voldoende vertegenwoordigd zijn. Serieus? Is dat hoe je je functie van volksvertegenwoordiger vervult? En ben je daar trots op dan? Hoe leg je dat later aan je kleinkinderen uit? ‘Opa is toen hard het gebouw uitgerend, waardoor wij hebben voorkomen dat de verpleegkundige een fatsoenlijk salaris zouden krijgen’. Echt?
Ik probeer genuanceerd te blijven. Het lukt mij vast niet. Zeker niet altijd. Een ding weet ik wel zeker: als ik volksvertegenwoordiger zou zijn en met de staart tussen mijn benen de Kamer zou zijn uitgerend, zou ik thuis huilend in slaap vallen. Eenmaal wakker, zou ik achter mijn bureau gaan zitten en mijn ontslagbrief schrijven. In die brief zou ik mijn collega en het Kabinet vragen hetzelfde te doen. Ik zou spijt betuigen dat ik onze democratie te schande heb gemaakt.Ik zou mij schamen dat ik meegewerkt heb aan polarisatie. Ik zou -achteraf gezien- overal verkondigen wel het licht te hebben gezien. Ik zou met alle ‘complotdenkers’, dwarse denkers, zelfstandige denker en kritische vragenstellers de onderste steen boven proberen te krijgen. Ik zou niet rusten voordat ik antwoorden op alle vragen zou hebben. Was het maar zo’n feest. If only…
Ik wind mij op. Ben angstig. Maak mij zorgen.
Oh ja, die vraagtekens moet je eens tegenover elkaar zetten. Wat zie je dan? Juist een mooi hart. Laten we vragen blijven stellen.