We leven in een meningmaatschappij. Iedereen heeft een mening en meent er goed aan te doen die mening altijd en tegen iedereen te moeten ventileren. Ik baal van al die meningen en meninkjes. Ik verafschuw onze BN’ers die met hun mening aan tafel bij een talkshow het nieuws menen te moeten duiden. Doet die mening er meer toe omdat hij of zij toevallig eens een keer op TV komt? Nog meer impact krijgen meningen als iedereen deze gevraagd en ongevraagd op social media meent te moeten gooien. Een opruiend stukje tekst op facebook kan op duimpjes omhoog rekenen. Sommige menen daar nog een tekstuele ondersteuning aan toe te voegen: mee eens, zo is het, vind ik ook…
Het is prachtig om zelf een mening te vormen. Ik juich het doe om alles en iedereen ter discussie te stellen, niet achter de meute aan te lopen en zelf een mening te vormen. Sterker nog, ik beschouw het als de hoogste graad in de opvoeding van mijn dochter om haar te leren alles te betwijfelen.
Is dit dan een schrijfsel tegen meningen? Allerminst. Wel een oproep om voorzichtig met die mening om te gaan. Als een mening alleen bedoeld is om verschillen te duiden, doe je je mening te kort. Een mening is zo waardevol en kostbaar dat je hem ook zou kunnen inzetten om naar iets gemeeschappelijks toe te werken.
Soms ontken ik het nog, maar gezegd moet worden dat ik verslaafd ben aan social media. Meermaals per dag check ik mijn verschillende tijdlijnen op facebook, Instagram, LinkedIn en twitter. Voor mijn dochter ben ik zelfs met Snapchat begonnen. Mijn voorliefde voor gefundeerde meningen die bijdragen aan een mooie wereld lijken een schijnbare tegenstelling te worden met mijn veelvuldige aanwezigheid op social media. Het is haast zelfkastijding aan het worden.
Het gaat steeds meer om gelijk hebben, gelijk krijgen, meningen opdringen, geen ruimte laten voor andere meningen, het gaat om vliegen afvangen en om tegenstelling creëren. Jammer.
Ik heb besloten er niet (meer) aan mee te doen. Sinds een jaar of twee blokkeer ik iedereen in mijn tijdlijn die -volgens mijn eigen subjectieve mening- er op uit is om tegenstelling te creëren of te vergroten. Dat leek even voor mij te werken. Tegenstelling en polarisatie bleef, ik mocht er mijn virtuele ogen voor sluiten. Het meningenenvirus dreigt epidemisch te worden. Proberen de nuance terug te brengen, bleek geen goed vaccin. Nuance aanbrengen in de beerput van meningen die facebook heet, zorgt voor een ongecontroleerde uitbraak van nog meer polarisatie.
Ik doe niet meer mee. Reageren op dit bericht mag, kan ik niet tegen houden. Ik lees het niet meer. Dat was mijn laatste bericht op facebook. Op Instagram en LinkedIn ben ik nog wel te vinden. Beter app of bel je mij of ontmoeten we elkaar bij een kop koffie of biertje.
Om een mening kracht bij te zetten, volgt er taalkundig vaak een uitroepteken. Ik pleit voor het vraagteken. Door vragen te stellen, kom je eerder bij elkaar. Is het je al eens opgevallen wat er gebeurt als je twee vraagtekens tegenover elkaar zet…?